Op een onbewoond eiland

Deze 2 weken in Thailand staan in het teken van lekker bijkomen van de drukke weken in China, Tibet, Nepal en de eerste week Thailand. We luieren veel aan de heerlijke stranden van Koh Samui, Koh Phangan en (vanaf vandaag) Koh Tao en dit combineren we met behoorlijk wat schoolwerk. Tussendoor doen we leuke uitstapjes die deze eilanden te bieden hebben; met de scooter de binnenlanden en andere stranden verkennen, thaise massages, verse fruitshakes, een workshop zilveren sieraden maken op Koh Phangan (Willemijn), een PADI duikopleiding op Koh Tao (Pien) en een bezoek aan het Ang Thong Marine Park. Dit is een beschermde eilandengroep van 42 eilanden op een uur varen (met de speedboot) van de bewoonde eilanden Koh Samui en Koh Phangan.

Tijdens ons eerste bezoek aan dit National Park vanuit Koh Samui (zie vorig verslag) hebben we met de ranger van 1 van de eilanden een vage afspraak gemaakt dat we graag terugkomen om een nachtje te komen kamperen. Dit was, na tussenkomst van een thaise ‘ tolk’ (onze schipper) en het doorzettingsvermogen en de communicatieve vaardigheden van Jeanine (als zij iets in haar hoofd heeft...), geen probleem.

Zo gingen wij op 4 september vanuit Koh Phangan (na 6 dagen Koh Samui zaten we vanaf 31 augustus op dit iets noordelijker gelegen eiland) met een andere tour mee naar de eilanden van Ang Thong. Om een touroperator te vinden die ons wilde afzetten en de volgende dag wilde oppikken, was echter niet makkelijk... er sliep nooit iemand op dit eiland! Nadat we minstens tien keer hadden uitgelegd dat we dit vorige week met de ranger hadden afgesproken ging een touroperator overstag; hij zou ons meenemen op een reguliere dagtour, ons droppen op het eiland en ons de volgende dag aan het eind van de middag oppikken. Op hoop van zegen....

Eenmaal afgezet op het eiland was er in eerste instantie geen kip te bekennen... en de speedboot was al (te) ver weg! Dat wordt slapen op het verlaten strand met de koekjes en chips die we zelf hadden meegenomen... Als het morgen niet stormt komen ze ons wel weer ophalen.
Maar na enig speurwerk kwamen we toch iemand tegen die ons kon uitleggen dat de ranger elk moment kon terugkeren naar het eiland. En na 30 minuten kwam er zowaar iemand aanvaren... de ranger! Ietwat sceptisch begroette hij ons, hielp een tent mee opzetten en ontdooide een beetje bij het zien van de kinderen. Daarna werden we uitgenodigd om te komen eten, kregen we prima rijst met heerlijke vis voorgeschoteld en genoten we van de eenzaamheid op ons ‘eigen eiland’.
De nacht begon warm met z’n vijven in een koepeltentje (het wordt niet kouder dan 25 graden rond deze tijd in Thailand), maar gelukkig begon het al snel behoorlijk hard te waaien. Zou de boot morgen wel uitvaren om ons uiteindelijk ook op te pikken?

De volgende dag genoten wij van de charme van het eiland, kregen we een lunch aangeboden, ontdekten we nog een stokoude hut achterop het eiland waar ook veel fossiele boomresten waren, konden we een kano lenen en zwommen we veel op ons prive strand. En klokslag half vier kwam de speedboot ons weer oppikken! Wat een romantiek in een verlaten nationaal park!

Op naar Koh Tao om te duiken!

PS Excuus voor de weinige foto's van het onbewoonde eiland... de batterij was leeg! Er zijn vele foto's gemaakt met de mobiele telefoon, maar die kunnen we thuis pas op de PC zetten...