Na de rust van Tibet de hectiek van Kathmandu

Het is even wennen als we maandag 8 augustus landen in Kathmandu. Totaal ongepland (zie vorig reisverslag) en onvoorbereid kwamen we aan in deze hoofdstad van Nepal. Niks geen orde of een keurig vliegveld buiten de stad, maar gewoon landen op een vliegveld dat nog midden in de stad ligt en opgehaald worden door een minivan die meteen vanaf het vliegveld alle(onverharde) binnendoor weggetjes neemt om nog een beetje door te kunnen rijden in een stad waar je nog geen 2 meter asfalt kunt ontdekken dat onbeschadigd is en waar het leven (met bijbehorend huisvuil) letterlijk op straat ligt. Later blijkt dat de ‘hoofdstraten’ niet veel anders zijn dan de zijstraten. Het is even wennen en China wordt meteen een zeer georganiseerd en schoon land (alhoewel we daar ook anders over gedacht hebben…).

De rust vinden we achter een grote muur in een lekker luxe hotel met zwembad (onze eerste zwembad na Beijing!). Groter kan de tegenstelling niet zijn. Relaxen aan het zwembad (wat ook de bedoeling was na 5 drukke weken in China/Tibet) wordt deze week gecombineerd met een enkele bezienswaardigheid in de stad en dagelijks eten (en slenteren) door Thamel, een gezellige wijk om de hoek van het hotel met vele cafe’s, restaurants, winkeltjes, guesthouses e.d.

De eerste bezienswaardigheid is de Swayambhunath Tempel, een tempel op een heuvel met mooi uitzicht over de stad en vele honderden apen. Vooral de apen trekken de aandacht van de kinderen en de tempel is authentiek (en de oudste van Nepal), maar wordt ook hier gedomineerd door de vele kraampjes en straatverkopers.

Durban Square is het oude centrum waar het relatief mooi en rustig is. Vele tempels (Hindoestaans en Boedhistisch doorelkaar heen, zoals in de gehele stad) en het paleis/onderkomen van de Kumari bevinden zich daar. De Kumari is een verkozen meisje dat dienst doet als levende godin. Zij wordt gezien als de reincarnatie van 1 of andere Boedha. Uit vele tientallen meisjes wordt zij verkozen rondom haar 4e/5e verjaardag en woont zij tot haar eerste menstruatie verplicht in dit onderkomen, mag zij alleen bij speciale gelegenheden uit het paleis en wordt zij verzorgd door een persoonlijke staf. Eenmaal puber gaat zij met ‘pensioen’ en wordt zij opgevolgd door een nieuwe reincarnatie/godin/meisje van 4.

Tenslotte zijn we zondag 14 augustus met z’n tweeen nog naar de Pashuopatinath Tempel geweest. Bij deze tempel aan de rivier vinden gemiddeld 60 tot 70 crematies per dag in de openlucht plaats en wordt er veel gemediteerd door lokale gelovigen. We zien een viertal smeulende brandhaarden en aanschouwen het begin van een lijkverbranding, compleet met rouwende familieleden (en vele omstanders) eromheen. Een rare gewaarwording, maar na een week Kathmandu vind je het gek genoeg niet eens zo vreemd meer.

Op naar Bangkok!